Op zondagavond 19 januari 2020 brengt Fanfare Eensgezindheid een bijzonder muzikaal eerbetoon aan 75 jaar vrijheid. Een eerbetoon aan alle helden die 75 jaar geleden Maasbracht en omgeving bevrijdden. Het belooft een prachtige avond te worden met een combinatie van blaasmuziek, toneel, zang, film en een fantastische aankleding.
Tijdens dit concert staan vrijheid en dankbaarheid centraal. Belangrijke momenten uit het leven van Eric Harden (VC) 1912-1945 vormen de rode muzikale draad. Eric Harden sneuvelde tijdens de bevrijding in Maasbracht terwijl hij bezig was gewonde kameraden in veiligheid te brengen. Hij staat voor ons symbool voor alle bevrijders. Lees binnenkort meer over dit meeslepende verhaal of kom het die avond beleven.
Het concert vind plaats op zondagavond 19 januari 2020 in het Baekerhoes (Kerkstraat 1) te Maasbracht-Beek. Het is gratis toegankelijk en begint op 19u. Voorafgaand aan het concert is er om 17u30 een herdenking bij het monument (nabij Stationsweg 74) ter nagedachtenis aan Eric Harden.
Het verhaal van Eric Harden
‘s Morgens 23 januari 1945 was het extreem koud. Britse Mariniers kregen orders om op te rukken naar Brachterstatie. Toen ze halverwege waren kwamen ze onder zwaar vuur te liggen. Ze zochten dekking in huizen en achter een paar bergjes ingekuilde aardappels. Veel problemen werden veroorzaakt door een machinegeweer bij de Linner molen.
Gewonde mannen lagen op de grond in sneeuw en ijs. Ineens zagen ze Eric Harden (Royal Army Medical Corps) rennend het hoofdkwartier uitkomen. Dat was gevestigd in het huis Stationsweg 74 (toen familie Vossen). Hij knielde naast een gewonde en ging daarna snel van de een naar de ander, zonder op zijn eigen veiligheid te letten. Hij was kalm en vol toewijding. Na een tijdje pakte hij marinier Wheeler op zijn schouder en ging terug.
Men zei hem in het hoofdkwartier dat hij niet meer naar buiten mocht gaan. Ze zouden eerst hulp krijgen van tanks en een rookgordijn. Maar Eric zei dat de gewonden zeker zouden sterven in de sneeuw en kou. Hij ging daarom weer naar buiten met een brancard en twee vrijwilligers. Marinier Wales werd op de brancard vastgemaakt en ook in veiligheid gebracht. Eric raakte tijdens de 2e poging gewond door een granaatscherf.
Dit is het verhaal van één van zijn kameraden: “Na een korte rustpauze ging hij toch nóg eens naar buiten om luitenant Corey op te gaan halen. Hier volgt zijn verhaal: ik herinner me dat Eric Harden naast me knielde terwijl de kogels rondom ons in de sneeuw spatten. Hij gaf me een spuit morfine. Haville en Mason vergezelden hem. Ze tilden me op en legden me op de brancard. Toen begonnen ze terug te rennen naar het hoofdkwartier. Harden voorop. Ongeveer 40 meter van het hoofdkwartier verwijderd hoorde ik een klik. Ik werd hard tegen de grond gesmakt. Haville en Mason vielen naast me. Harden zakte in elkaar en kreeg de brancard bijna bovenop zich. Hij was dodelijk getroffen.
Toen de duisternis inviel, brachten de voorposten bedroefd het lichaam van Doc mee naar het hoofdkwartier. Zo kwam er een einde aan een bewogen dag. Maar ook aan het leven van Eric Harden, een uitzonderlijk dappere soldaat. Postuum kreeg hij het Victoria Cross. Hij gaf een schitterend voorbeeld van moed, toewijding en uiterste liefde voor zijn kameraden.”
Henry Eric Harden was toen 32 jaar oud, getrouwd en vader van zoon Bobby en dochter Julie. Hij is postuum onderscheiden met het Victoria Cross, de hoogste en meest prestigieuze onderscheiding voor dapperheid die kan worden toegekend aan de Britse en Commonwealth strijdkrachten.
Op de naar Harden genoemde brug in Linne bij de molen is een plaquette ter nagedachtenis aan Korporaal Eric Harden. Eric Harden ligt begraven op de Britse militaire begraafplaats in Nederweert.
