René Pex was als jong manneke lid van de Koninklijk Erkende Harmonie St. Cecilia van de Laak. Nadat hij getrouwd was met het Brachterbeekse meisje Els Bongaerts, liet hij zich in 1972 strikken als drapeaudrager van onze fanfare “Eensgezindheid”. Als levensgenieter pur sang was deze rol hem op het lijf geschreven. Hij ging niet alleen voorop als de fanfare erop uit trok, maar was ook vaak de eerste die een kwinkslag uithaalde.
René speelde geen instrument maar zorgde wel jarenlang voor de boventoon en de vrolijke noot als prominent lid van de zogenaamde “Harde Kern”. Dat was een groep gedreven leden van de Fanfare die met een combinatie van ernst en luim zorgden dat niet alleen de kwaliteit van onze fanfare zich stormachtig ontwikkelde, maar de gezelligheid er zeker niet onder leed.
In 1988 begon René last te krijgen van zijn gezondheid, zodat hij in 1990 na 18 jaar helaas het drapeaudragerschap moest overdragen aan Peter Evers. Op advies van René moest Peter in vol ornaat proef lopen op een winderig dag in het open land net buiten de Baek, nauwlettend gadegeslagen door de “Harde Kern”. Het resultaat laat zich raden. Dat was René ten voeten uit. Altijd voorop, zeker als er wat te lachen viel.
Door zijn ziekte was René steeds minder mobiel en kon hij steeds minder de uitvoeringen van zijn geliefde fanfare bijwonen. Veel jongeren zullen hem niet kennen, maar men vertelt dat het de vader was van Rogier Pex, dan snapt iedereen wie René Pex is. Na de dood van Josje, was Rogier en Lilian alles voor hem en Els. Vooral via Rogier, het hart van onze fanfare waarvan we 4 jaar geleden afscheid hebben moeten nemen, was hij op de achtergrond nauw betrokken bij onze fanfare.
In 2009 is René geëerd voor 50 jaar lidmaatschap van de Muziekbond. René was 40 jaar lid van onze fanfare Eensgezindheid.
Onze gedachten gaan in deze moeilijke dagen vooral uit naar Els, Lilian en Fred. Wij wensen hen veel sterkte met verwerken van dit grote verlies. Als “Eensgezindheid” zijn we bedroefd, maar tegelijkertijd ook dankbaar dat we René in ons midden mochten hebben. René, bedankt voor alles wat je voor onze muziekvereniging hebt gedaan.
Dat hij moge rusten in vrede.
Brachterbeek, 2 juni 2012