Op zaterdag 1 december in de vroege ochtend bereikte ons het droevige bericht dat onze pleitbezorger, onze ambassadeur Pierre Cnoops zeer plotseling was overleden.
Even waren we stil, beduusd, perplex.
Pierre, dat kon toch niet waar zijn. ’s Avonds van tevoren nog present geweest op het verjaardagsfeest van 2 van zijn neefjes. Maar het is waar.
Pierre, is in zijn jonge jaren enkele jaren lid geweest van onze vereniging. Hij heeft een tijdje bugle gespeeld. Bij hem thuis hangt nog een foto van de jonge Pierre met de bugle aan de mond.
Na zijn jaren als muzikant heeft hij de vereniging altijd een heel warm hart toegedragen. Met het verstrijken van de jaren en met het toenemen van zijn bekendheid als buuttereedner werd deze warme band niet minder maar juist sterker.
Waar Pierre kwam straalde hij trots uit over de Baek en Fanfare Eensgezindheid.
Toen de fanfare 100 jaar bestond was Pierre voorzitter van het feest comité. Dit comité wist een geweldig feestprogramma samen te stellen.
Maar voorzitter of presentator was nog niet alles. Pierre zorgde vooral voor de programmering en de artiesten voor talloze feestavonden, seniorenmiddagen, frühshoppen enz. Daarnaast wist hij voor elk jubileumfeest, uniformen actie en noem maar op sponsoren te vinden die ons financieel wilden steunen. Pierre ontpopte zich als een echte ambassadeur van de Baek en van onze fanfare. Hij wist in elke uithoek van de provincie of Nederland wel een sponsor te interesseren voor ons.
Niet alleen bij jubileumfeesten was hij in touw, in de loop van de jaren heeft hij vele projecten getrokken. We durven gerust te stellen dat de WMC-deelnames niet hadden kunnen plaatsvinden in de vorm zoals we die konden doen zonder de ondersteuning van Pierre en zijn netwerk van sponsoren.
Daarnaast heft Pierre vele carnavalsconcerten en Revues Carnavalesque van een boeiend programma voorzien en in stijl gepresenteerd.
Vorig jaar nog heeft Pierre zich nog geweldig ingespannen om onze deelname aan het bondsconcours financieel mogelijk te maken.
Zo’n 25 jaar geleden stond hij mede aan de wieg van de Stichting Vrienden van de Fanfare een stichting die door de organisatie van eigen activiteiten ons al die jaren financieel ondersteunt.
Pierre zonder jouw bijdrage en steun zou onze fanfare er nu heel anders hebben uitgezien.
Pierre, daarom zijn wij nu hier, om je een laatste keer te danken voor jouw steun, ooit zong je
“Kom maar achter mich aan” dat hebben wij vele jaren gedaan, dat was vertrouwd en goed. Na vandaag kan dat niet meer en zullen we zonder jou onze weg moeten vervolgen.
We wensen de familie, Toos, Jean-Pierre, Gerald, Maud, Syb en Feya heel veel sterkte met dit verlies en kracht om de grote leegte die gaat ontstaan op te vullen.
Pierre, nogmaals merci en rust zacht.
Foto: Rob van Geffen