Op dinsdagmiddag rond de klok van half 1 bereikte ons het droevige bericht dat ons lid Theo, of in de volksmond Thei Daemen, was overleden.
Thei was lid van onze vereniging vanaf 1950.
Ooit
begonnen als kartrekker van de dikke trom op straat. In de loop van de jaren
opgeklommen tot bespeler van dat instrument. Later werd op straat het karretje
aan de kant gedaan en de trom omgehangen, en ook al was Thei klein van stuk, hij
werd toch de vaste bespeler van de grote trom. Tot in 1992 is hij als muzikant
actief geweest in onze vereniging.
Thei was naast muzikant met hart en ziel verbonden met onze vereniging. Hij
hield van de gezelligheid en de sociale contacten in de vereniging. Als er wat
te vieren was, dan was hij van de partij. Maar dat niet alleen.
Tijdens de grote jubileumfeesten, de befaamde tentfeesten, was hij onmisbaar. Het opzetten en aansluiten van buffetten, maar ook de bevoorrading ervan waren zaken die hij graag regelde. Ook met het aansluiten van de stroom was hij graag bezig. Hij was nooit te beroerd om de handen uit de mouwen te steken. Het leek er vaak op dat hij in de tent woonde.
Thei heeft
ook heel wat jaren deel uit gemaakt van het bestuur. Hij was een toegewijd
bestuurder die zich graag met heel concrete zaken bezighield.
Daarnaast maakte hij deel uit van menig organisatiecomité. Zo heeft hij diverse
keren meegeholpen bij de organisatie van de Limburgse Kampioenswedstrijden. De
buffetten hadden uiteraard zijn belangstelling, maar daarnaast stond hij steeds
klaar om de zaal op te bouwen en naderhand ook weer af te breken. Thei had
gouden handjes.
Thei was dé man van de muziek bij de talloze optredens van de “Harde Kern” tijdens
de jaarlijkse Ceacilia-feesten. Met beperkte middelen wist hij steeds de
benodigde muziek, soms letterlijk, aan mekaar te plakken en af te spelen. Ook
was hij de ontwerper van het befaamde logo van de harde kern, later werd dit gedrukt
op een sticker, op menig oud koffer bevindt zich nog zo’n sticker.
Na zijn
actieve carrière als muzikant heeft Thei nog een hele tijd de stoelen
klaargezet voor de wekelijkse repetitie.
De binding met zijn fanfare bleef daarmee in stand. Elke zaterdag kwam hij
trouw naar de repetitie van zijn fanfare. Ook hield hij een aantal jaren de
presentielijst bij.
Toen er gerepeteerd werd aan de carnavalsmarsen en het slagwerk op 1 lid na
volledig afwezig was heeft hij zich nog een keer laten verleiden om achter de
grote trom plaats te nemen. Dit deed hij op zijn eigen karakteristieke manier, in
een hand een stok en de andere hand liet hij rusten op de trom.
De laatste
jaren bleef hij trouw de repetitie bezoeken, hij liep dan vaak naar voren daar
waar de muzikanten zaten om van korte afstand de “troepen” te monsteren en de
voortgang waar te nemen.
Thei was er altijd. Thei, we gaan je wekelijkse bezoek en je belangstelling
voor het wel en wee van de fanfare heel erg missen. Maar we zijn je ook heel
dankbaar, aan jou hebben we heel veel te danken, mede door jouw belangeloze inzet
voor jouw vereniging hebben we heel veel successen kunnen vieren en zijn we wat
we nu zijn.
We zullen je altijd blijven herinneren als de kleine man die altijd klaar stond
voor zijn vereniging.
Mia, kinderen, kleinkinderen en overige familie, we wensen jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Als Eensgezindheid zijn we bedroefd, maar tegelijkertijd ook dankbaar, dat we een man als Thei in ons midden mochten hebben.
Thei, dank
voor alles wat je voor onze vereniging hebt gedaan.
Rust in vrede.
Bestuur,
dirigenten en leden van Fanfare Eensgezindheid Maasbracht-Beek